Zaterdag 24 maart - Dag drie van de trekking - President's Trek van Bhadaure naar Australian Camp

Weer vroeg uit de veren. We willen de zonsopgang zien. Helaas is het te bewolkt. Jammer, maar we krijgen nog meer kansen. Deze nacht hebben we gelukkig beter geslapen dan de vorige. Het harde matrasje begint al te wennen en we hebben van onze vesten hoofdkussens gemaakt. We krijgen we weer een heerlijk ontbijt. Terwijl wij aanzitten wordt ons tentje weer afgebroken.

Er staat ons een zware tocht te wachten. Maar we hebben het vooruitzicht op een vrije middag. En inderdaad.......... het is zwaar. Het is erg steil met veel trappetjes. Maar juist die trappetjes nekken mij een beetje. Mijn knieën worden al aardig gaar. Na weer afgedaald te zijn hebben we bij "Hotel Restaurant Thakali" wat gedronken. We slapen liever gewoon in een tentje. Daar zien we ook weer wat vreemde dingen die echt weer een foto waard zijn natuurlijk. In de zon hing er geitenvlees te drogen. Echt geen zicht. En ik zou het ook niet willen eten. In Zuid Afrika doen ze dat ook. Het heeft daar een naam. Meike weet dat vast nog wel. Het wordt daar als snack gegeten. Daarna beginnen we echt aan het zwaarste gedeelte van deze dag.

Maar wat je onderweg allemaal tegenkomt en ziet………… Je bent zo weer vergeten dat je knieën gaar zijn.

Opeens komt er in een hoog tempo een groep jonge kinderen naar beneden rennen met op hun rug manden gevuld met gekapte houtjes voor de kachel. Ze hebbenn volop plezier en lijken niet moe te worden. En gewoon op hun slippertjes hoor. Ze zijn het natuurlijk wel gewend. Op het steile pad naar boven lopen we ook langs enkele huisjes. Zo zien we, zoals beloofd in de reisgids, het Nepalese volk in hun eigen doen. Wat een ontzettend zwaar leven. 

Dan horen we een hoop bellen en hoefgetrappel en komt er een bende ezels aangelopen in een behoorlijk rap tempo. Wat een leuk zicht is dat. We zullen ze deze middag nog vaker zien langslopen. Heen met vracht en terug zonder.

Om twaalf uur komen we al op ons kampement aan. En wat geweldig leuk is het daar. De plaats, Australian Camp, bestaat uit diverse lodges en kampeerplaatsen. 

Ons tentje wordt weer opgezet op het veld omringt door geitjes, koebeesten, honden en poesjes. Okeej, nu wordt  het toch echt wel tijd voor een middagdutje. Helaas wordt de lunch weer geserveerd. Twee maal per dag warm eten……… ook daar wen je aan. Daarna vallen we allebei moe en voldaan als een blok in slaap. 

Wij zijn niet de enigen die dat doen. Een van de porters ligt heerlijk op haar matje te dutten. En de anderen zijn ook verdwenen.

Een lekkere luie middag hebben we. Echt dubbel en dwars verdiend. De douche was niet pour ecrivez `a la maison. Dus dat doen we dan ook maar niet.

Ook een kattenwasje doet wonderen en we worden alweer aan het diner verwacht. De “Dininghall” is wel heel speciaal. We hebben het koud en hebben een shirt met lange mouwen, een vest en een jack aan. We zitten immers bovenop een berg van  2.220 meter. We worden binnen genodigd alwaar een heerlijke kachel wordt opgestookt. Hij ziet er niet uit, is helemaal verroest. Maar hij geeft warmte en dat hebben we nodig om weer bij te komen. In de hoek van de ruimte staat een grote flatscreen. Maar elektriciteit vandaag………. Dat zit er niet in. Voor de mensen zelf is het ook altijd een verrassing als dat er wel is. Dus het wordt dineren met kaarslicht en een zaklamp.  Het is weer heel erg lekker en we liggen om half negen alweer in onze -20 graden slaapzak.

Onze wekker wordt weer voor de zonsopgang gezet. Waarschijnlijk hebben we weer pech, want vanmiddag raakte het al aardig bewolkt. Maar we zijn er nu aan gewend vroeg op te staan. We gaan er vroeg genoeg voor naar bed.