Maandag 19 maart 2012 - Raften op de Trisuli en op naar Chitwan National Park

Vanochtend zeer vroeg op. We zullen al om half acht vertrekken. De eerste schrik, waar praten we over als je hier al weer een paar dagen bent..... geen elektriciteit. Gelukkig staat er dus een kaars met lucifers klaar op het nachtkastje en ik had een zaklamp bij de hand. De koffers hebben wij al gisteravond ingepakt, dus dat hoeft dus niet in het donker te gebeuren.

Na een autorit van ongeveer twee en een half uur komen wij aan het raftpunt. Gisteravond is ons verteld dat wij een wetsuit zouden krijgen, dus niet, gelukkig hebben we onze badkleding al aangetrokken. Met reddingsvest en helm het water op na instructies in het Nepalese Engels. Forward en back, left en right is makkelijk te verstaan. Helaas vertelt hij ook wat te doen als wij overboord zouden gaan..... Mhhhhhh dat is even minder, meteen denkend aan je bril en vooral geen water uit de rivier in je mond krijgen, Suriname staat ons nog vers in het geheugen! Nooit gedacht onder een boot terecht te kunnen komen, maar om er onderuit te komen is simpel en met een reddingsvest aan voelt het wel goed. Natuurlijk moet dit alles door de crew worden vermeld.

De eerste stroomversnelling is kicken. Margreet vliegt er zelf bijna uit en denkt "oeps als dit de komende drie uur zo doorgaat word ik daar niet vrolijk van". Daarna kalm water en regelmatig stroomversnellingen. Kortom aan het eind waren de stroomversnellingen door ons verdeeld in categorieën. Van 1 tot 5. We hebben een aantal keren categorie 5 gehad. Voor iedereen die het nog nooit gedaan heeft........ doen!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! We kijken elkaar regelmatig aan, kicken, wauw, cool en wat is dit gaaf om te doen.

Onderweg zien we veel dorpjes en kinderen die aan het zwemmen zijn. Onze boot wordt geënterd door twee Nepalese jongetjes. Dit schijnt dus regelmatig te gebeuren. Ze worden door ons met veel plezier overboord getjoept. 

Onderweg zie we nog apen die aan het spelen zijn en af en toe drinken uit de rivier. Veel bekijks hebben we onderweg en tegen iedereen maar gezwaaid en bye bye gezegd. We zijn nog met vier Nederlanders, een stagiaire en twee gidsen/leiders. Een boot met crew voor ons bekijkt eerst hoe zwaar de stroomversnelling is. Daarna kunnen wij er over .

Toppunt bij categorie vijf is dat een van de roeiers van het raftteam zelf overboord gaat,  een mederafster en ikzelf  bijna!!!!!!!!!!!!!!!! 

Mister Harry komt ons ophalen. We zijn aan de andere kant van de rivier uit de boot gestapt. En we mogen terug over een………… hangbrug. Ook weer leuk om mee te maken. Heel apart. Hij is stevig zat en wiebelt niet al te veel. We blijken zestien kilometer te hebben geraft.

Na nogmaals twee uur in de auto gezeten te hebben zijn wij nu aangekomen bij Chitwan National Park. Een hele gave kamer, uitzicht op de natuur, heerlijk eten en morgen de olifantensafari, kanotocht om krokodillen te spotten, wandeling door de jungle en nog veel meer. 

Net hoorden we dat Holland International de olifantentocht uit het programma heeft gehaald terwijl we ons hierop zo hadden verheugd..........Het is vervangen door een Jeep Safari. Maar Nepalezen zijn best wel lief. We mogen nu toch olifant gaan rijden. 

We kunnen gelukkig eerst douchen. Er wordt op de deur geklopt dat het eten klaarstaat. Moeten we nog haasten.

Al met al was het weer een geweldige dag. We gaan nu de foto van de dag uitzoeken. Jammer dat we die niet kunnen plaatsen omdat we geen wifi hebben.

Harry blijft geweldig. Hij rijdt ons in een Tata. Het is eigenlijk een Toyota te zien aan het embleem. Maar ik snap nu waarom er Tata opstaat.  We hebben gefigureerd in Wacky Wheels vandaag. Zie je het voor je Meik? Echt joh. De wegen en het verkeer zijn in Nepal zijn vele malen slechter dan in SA. 

O en tolwegen hebben ze hier ook. Althans………… tol. De wegen zijn een grote pothole. De tol moet je betalen aan mensen die langs de weg staan. Gewoon een paar vriendjes die op een brommer hangen. Geen idee of dat rechtmatig is. Wij zouden bij ons gewoon doorrijden.

Ships, valt de stroom weer uit hier. Gelukkig zijn we op bijna alles voorbereid en hebben we een zaklamp bij ons. En het noodboekje werkt op de accu die gelukkig vol is. Je moet er hier altijd aan denken je apparaten op tijd op te laden.

We zitten nu aan een wit wijntje.

En het licht is weer aan.