Vrijdag 30 maart 2012 - Terug naar Kathmandu

We hebben de wekker op half zes gezet. We willen de zonsopgang zien. De receptionist van Country Villa heeft ons verteld dat de dag ervoor een mooie zonsopgang gezien was. Een mooie zonsopgang betekent voor ons ook dat wij eindelijk eens de besneeuwde bergen van het Himalaya zullen zien. 

Onze kamer heeft een balkon dus laten we de gordijnen lekker open en half snoozend, na elke tien minuten gaat de wekker, gaan we weer even kijken. En ja hoor..... om zes uur worden wij beloond met een mooie zonsopgang. Helaas is het nog wat nevelig, maar het lijkt net of de zon aan een touwtje naar boven wordt getrokken. We kunnen weer een paar prachtige foto’s maken. 

Daarna even lekker genieten op ons balkon. De adelaars vliegen rond het hotel, het is lekker stil op een groep Chinezen na. Het gerochel en gekwat wat wij al veertien dagen horen............. dat doen zij dus ook. Aangezien het erg gehorig is in de kamer en op het balkon, worden wij daar op ons nuchtere maag op getrakteerd. Wij kijken elkaar dan aan en moeten daar alleen maar weer om lachen. Wij proberen het wel na te doen maar het is gelukkig tegen onze natuur in om dit ook te doen.

Na lekker relaxen in het zonnetje op het balkon, snel een douche nemen en jullie raden het al. Geen stroom!!!!! Maar goed, wij hebben gekampeerd hier in Nepal en zijn dus gewend veel dingen in het donker te doen......... zo ook het douchen. Met de deur open hebben we genoeg licht. 

Hup lekker schoon en fris naar het ontbijt. Dat is weer prachtig verzorgd, alleen wij Hollanders eten toch het liefst brood en kaas en drinken een kopje thee. Ik moet het enorm afzien deze twee weken want de koffie is  nog steeds  …………………… verschrikkelijk hier. Dus thuisfront trakteer ons please op een lekkere kop koffie. De pancakes met jam zijn lekker maar wij hoeven toch echt geen saucijsjes, salami, of bonen.

Om half tien uur worden wij weer opgehaald door Harry en de gids van vandaag. Een groot probleem zijn nu de koffers. Want die passen niet in de kofferbak. De hele week staat een koffer al achter een stoel. Zelfs met hulp van mensen van het hotel en beide koffers verschillende keren gedraaid te hebben, wordt er toch maar besloten om de koffer op de achterbank te plaatsen. Wij worden gescheiden door de koffer!

Na een half uurtje rijden met weer een lekkere massage (de weg moet nog geasfalteerd worden en een truck loost net weer een hoeveelheid stenen op de weg) stoppen wij langs de kant van de weg. Wij hebben begrepen dat wij naar een plateau gaan om het uitzicht te bewonderen en foto’s te maken, maar nee na een wandeling omhoog en omlaag en omhoog en omlaag belanden wij bij een dorpje. Leuk om te zien dat hier de woningen voor de mensen al een stuk beter zijn dan de houten schotten met een golfplaat  erop. Hier gelukkig stenen huizen met golfplaten daken. Onderweg zien we veel schoolkinderen. De school begint hier om tien uur en eindigt om vier uur. 

We kijken hoe de locale drank Roxy wordt gemaakt en daarna vervolgen wij onze weg naar Bhaktapur. Prachtige tempels zien we met heel veel houtsnijwerk. Heel veel schoolkinderen en helaas ook bedelkinderen, eerst verrassen zij je met "Namaste", daarna "foto, foto?" En vervolgens willen ze geld of  een chocolaatje of snoepje. Ik heb een rol snoep in mijn tas. Als ik die wil uitdelen wordt het bijna uit mijn handen gerukt. Margreet heeft  daarvan uiteraard meerdere foto's gemaakt. 

Wederom is Margreet met haar geverfde blonde haar en lange lijf weer een bezienswaardigheid. Stiekem worden er met mobieltjes foto’s van haar gemaakt en af en toe maken de jongeren opmerkingen dat zij haar kleur haar en haar kapsel mooi vinden. Niet verkeerd dus voor een 52-jarige!

De Hindoes offeren waterbuffels en geiten. Ik kan dat niet aanzien maar Margreet staat er eerst van een afstand naar te kijken en daarna natuurlijk van dichtbij. Zij kan tenslotte over iedereen kijken en ziet hoe een waterbuffel en geit worden gedood. Het bloed spuit tegen de tempel aan, de staart wordt van de dieren afgesneden en in hun mond gestopt.

Deze reis is zo indrukwekkend voor ons dat wij thuis alles eens rustig gaan nalezen wat wij allemaal gezien en gehoord hebben van onze gidsen in hun Nepalese Engels.

Af en toe kunnen wij zelf even rondlopen. Maar allebei hebben wij een hekel aan al die mensen die op je afkomen en vragen of je een gids of taxi nodig hebt of dat je wat wilt kopen. 

Na de lunch met een prachtig uitzicht op tempels met prachtig houtsnijwerk en helaas voor de inwoners een kraan waar zij water kunnen halen met emmers of jerrycans (het is bijna vechten geblazen tussen de tientallen vrouwen) vervolgen wij onze weg. 

Wij gaan eerst naar de lijkverbranding van de Hindoes. Zeer indrukwekkend dat wij dat mogen zien. Eerst wordt een stapel hout om en om neergelegd. Daarna wordt de overledene er naar toe gedragen door de zoons. Dochters wonen bij hun schoonouders en nemen dus al zodra zij trouwen afscheid van hun familie. Vrouwen mogen de ceremonie zelfs helemaal niet bijwonen. De zoons lopen een paar keer rond de brandstapel met de overledene, waarna het lichaam neergelegd wordt. Onder een laken wordt de kleding uitgetrokken en in de rivier gegooid, daarna wordt er stro opgelegd en aangestoken.

Zo zien wij acht plekken waar dit gebeurt. En ernaast is de volgende ceremonie al bezig. Tussendoor begint een aap op het dak heftig aan de golfplaten te trekken, daarmee maakt hij een flink kabaal. Voor ons zou dit absoluut de ceremonie verstoren. Voor de Hindoes niet, aan beide kanten van de rivier staan belangstellenden te kijken en foto’s te maken.

We voelen ons daar niet echt prettig bij, maar hier kan dat allemaal. Na deze “trieste gebeurtenis” gaan wij naar de volgende Stupa. Daar lopen we met de klok mee omheen. De gids kan ons niet vertellen waarom dat moet, maar we doen het. Bij het foto’s maken wordt een bewaker een beetje boos op ons, want Margreet is op de trap van de tweede verdieping gaan zitten voor de foto. Tegen ons begint hij in zijn Engels te mopperen en tegen de kinderen, die er ook op staan niet. Dat pikt Margreet dus niet. 

We horen ineens prachtige muziek en zang en kijken van afstand toe hoe monniken zitten te zingen en muziek te maken. Op de weg naar de Stupa zien wij allemaal waxinelichtjes branden en heeft Margreet voor haar pap en mam een lichtje aangestoken.

Ik heb een prachtige klankschaal gekocht en nog wat kleine dingetjes.

En toen op naar het hotel. Nog even gestopt voor een aap die op zijn motor zat te wachten om later weer verder te rijden. Hebben zij hiervoor een rijbewijs???? Ondertussen wordt de lucht steeds donkerder. En als we bij het hotel aankomen begint het stevig te waaien en te stuiven. De auto wordt geparkeerd voor de overdekte ingang van het hotel en we hebben dus nergens last van. We lijken wel VIP’s. Ook nu worden onze koffers weer naar boven gesjouwd. Dit hebben we trouwens niet een keer hoeven te doen. Wat een fijne service is dat. Onze gids van vandaag geeft ons nog wat tips om de avond door te brengen. Heel lief……….maar van de tips gaan we geen gebruik maken. Zal je zien dat we de laatste avond gekidnapt worden. We blijven heerlijk in het hotel en gaan weer vroeg naar bed. Morgen een lange dag voor de boeg.

We hebben heel veel meegemaakt deze vakantie. Heel veel indrukken op gedaan. En vijftien dagen is ook echt genoeg. In allerlei soorten hotels geslapen en in een tent. En nu………. werden we onthaald in volgens ons het meest prachtige hotel van Kathmandu. We weten niet wat we zien. Waarschijnlijk heeft Holland International bedacht dat wij dit hotel zeker verdienden. En nu gaan we kijken wat we op ons bord krijgen als diner. Het zal ons best weer goed gaan smaken.

De vlucht van morgen is een uur vervroegd. We vertrekken nu om 16.20 uur. We weten niet of dat betekent dat we ook een uur eerder landen. Morgenavond zal de vlucht wel op internet vermeld staan.

We hebben het heerlijk met zijn tweetjes gehad maar we verlangen ook naar het thuisfront!