Een onverwachte actie van ons beiden...... Tijdens het ontbijt zien we in
de lucht een gemotoriseerde paraglider. We kijken elkaar aan en denken
hetzelfde, zullen wij dat ook gaan doen? Ik ben meteen naar de receptie
gegaan, een en ander gevraagd en een flyer meegenomen. Binnen een
minuut weten wij het zeker....... dat gaan wij doen.
Om elf uur worden wij opgehaald met een jeep. We rijden even naar hun kantoor om ons te laten inschrijven. Dit soort dingen gaan in Nepal weer heel officieel. Dan weer terug naar het hotel want wij moeten toch echt dichte schoenen aan en een windjack, want het is koud daar boven. Wij hadden expres, als twee gewezen blonde Nederlandse vrouwen gevraagd of wij nog speciale kleding aan moesten trekken en de receptionist zei dat wij rustig met onze Tefa's en t-shirts in de lucht konden want de temperatuur in Pokhara en daar boven was precies hetzelfde...... niet dus.
Na een rit van vijftien minuten met heel veel haarspeldbochten en zeer hobbelige wegen, wederom een gratis massage vandaag, komen wij aan bij de plek vanwaar wij ons van de berg gaan storten. Ik heb een Indiër Parsharbur als pilot en Margreet een Rus Andrej. Hij en zijn vrouw reizen veel. De laatste drie maanden zaten zij in India om te paragliden en nu alweer twee maanden in Nepal. Hij heeft wedstrijden paragliden gedaan in Rusland en komt uit Moermansk. Leuk natuurlijk voor Margreet omdat ze twee jaar terug naar Rusland is geweest. Door het feit dat hij aan wedstrijden paragliden had gedaan en zesde van Rusland was, voelt Margreet zich helemaal safe bij hem. Ik voel me bij Parshuram ook helemaal veilig. Ook hij is een ervaren pilot en doet dit al sinds zijn vijftiende. Zeker tien jaar dus.
Een paragliding behoeft weinig instructies. Je moet het aangeven als je je niet zo lekker voelt, want dan gaan we gelijk terug naar beneden. Het enige wat wij hoeven te doen is de berg af te rennen. We doen dus uiteraard aan tandem paragliden! Ik ga als eeste, na twee keer vallen. De wind slaat vroegtijdig in het zeil en ik word naar achteren getrokken. Toen...... echt twee stappen en mijn pilot en ik zitten al in de lucht. Daarna is Margreet aan de beurt, na drie stappen zijn zij en haar pilot ook van de grond. Het is echt kicken. Een prachtig uitzicht over de bergen. Een adelaar vliegt met ons mee en cirkelt om ons heen. Onderweg worden er video-opnames en foto's gemaakt. Jongens wat een geweldige ervaring is dit. En dat wij dit toch allemaal mogen meemaken, GEWELDIG TOCH?
Ik heb mijn camera (het kleintje) meegenomen en heb zelf foto's gemaakt. Margreet dacht alleen maar, echt niet, zo meteen laat ik de camera uit mijn handen vallen. We hangen bijna een uur in de lucht op een hoogte tussen de 2000 en 2100 meter. Ons hotel ligt aan een meer op 1000 meter ANP dus wij zijn ruim een kilometer de lucht in gegaan. Margreet gaat nog hoger dan ik omdat Andrej dat aan haar vraagt en ze nergens last van heeft. Ik denk dat onze smiles een uur lang op onze gezichten is bevroren. Wat een uitzicht hebben we. Helaas is het ook heel erg heiig en kunnen wij de besneeuwde bergen niet zien. maar dat je adelaars onder je ziet vliegen en op een gegeven moment ook vlak bij je zijn toch werkelijk uniek.
Om elf uur worden wij opgehaald met een jeep. We rijden even naar hun kantoor om ons te laten inschrijven. Dit soort dingen gaan in Nepal weer heel officieel. Dan weer terug naar het hotel want wij moeten toch echt dichte schoenen aan en een windjack, want het is koud daar boven. Wij hadden expres, als twee gewezen blonde Nederlandse vrouwen gevraagd of wij nog speciale kleding aan moesten trekken en de receptionist zei dat wij rustig met onze Tefa's en t-shirts in de lucht konden want de temperatuur in Pokhara en daar boven was precies hetzelfde...... niet dus.
Na een rit van vijftien minuten met heel veel haarspeldbochten en zeer hobbelige wegen, wederom een gratis massage vandaag, komen wij aan bij de plek vanwaar wij ons van de berg gaan storten. Ik heb een Indiër Parsharbur als pilot en Margreet een Rus Andrej. Hij en zijn vrouw reizen veel. De laatste drie maanden zaten zij in India om te paragliden en nu alweer twee maanden in Nepal. Hij heeft wedstrijden paragliden gedaan in Rusland en komt uit Moermansk. Leuk natuurlijk voor Margreet omdat ze twee jaar terug naar Rusland is geweest. Door het feit dat hij aan wedstrijden paragliden had gedaan en zesde van Rusland was, voelt Margreet zich helemaal safe bij hem. Ik voel me bij Parshuram ook helemaal veilig. Ook hij is een ervaren pilot en doet dit al sinds zijn vijftiende. Zeker tien jaar dus.
Een paragliding behoeft weinig instructies. Je moet het aangeven als je je niet zo lekker voelt, want dan gaan we gelijk terug naar beneden. Het enige wat wij hoeven te doen is de berg af te rennen. We doen dus uiteraard aan tandem paragliden! Ik ga als eeste, na twee keer vallen. De wind slaat vroegtijdig in het zeil en ik word naar achteren getrokken. Toen...... echt twee stappen en mijn pilot en ik zitten al in de lucht. Daarna is Margreet aan de beurt, na drie stappen zijn zij en haar pilot ook van de grond. Het is echt kicken. Een prachtig uitzicht over de bergen. Een adelaar vliegt met ons mee en cirkelt om ons heen. Onderweg worden er video-opnames en foto's gemaakt. Jongens wat een geweldige ervaring is dit. En dat wij dit toch allemaal mogen meemaken, GEWELDIG TOCH?
Ik heb mijn camera (het kleintje) meegenomen en heb zelf foto's gemaakt. Margreet dacht alleen maar, echt niet, zo meteen laat ik de camera uit mijn handen vallen. We hangen bijna een uur in de lucht op een hoogte tussen de 2000 en 2100 meter. Ons hotel ligt aan een meer op 1000 meter ANP dus wij zijn ruim een kilometer de lucht in gegaan. Margreet gaat nog hoger dan ik omdat Andrej dat aan haar vraagt en ze nergens last van heeft. Ik denk dat onze smiles een uur lang op onze gezichten is bevroren. Wat een uitzicht hebben we. Helaas is het ook heel erg heiig en kunnen wij de besneeuwde bergen niet zien. maar dat je adelaars onder je ziet vliegen en op een gegeven moment ook vlak bij je zijn toch werkelijk uniek.
Tegen het einde van de vlucht vraagt Parshuram aan mij of ik klaar ben voor wat acrobatiek. YES. Whoeiiiiiiiiiii. Dit is
zo leuk. Mijn maag voel ik wel even, maar ruimte zat daar beneden.
Hoewel...... het zou wel naar boven geblazen worden. Maar ik kan heel
wat hebben. En op dit moment vinden we dat we best wel hele grote
bikkels zijn. Toch????????? En het leuke vind ik dat we vanochtend voor
het ontbijt echt niet wisten dat we een paar uur later in de lucht
zouden hangen. En wie weet wat we nog meer gaan beleven. Je zou zeggen dat
we alles wel gehad hadden. Maar elke dag is een verrassing op deze
rondreis.
Na
deze belevenis doen we nog een rondje langs de River Side van
Pokhara. We kopen nog wat leuke
dingetjes voor thuis. En ........... we kopen eindelijk de kaarten om op te
sturen. Daar hadden we echt niet eerder de tijd voor. Sorry.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten