Voor
deze ochtend hebben we de wekker op kwart over zes gezet. Dit om alle
andere gasten voor te zijn met het douchen. Mocht wel als je voor half
tien je ogen al dicht doet. Zo hebben we een lekkere lange vrije dag. Om
zeven uur zitten we al weer op het terras. Nog wel even met een vestje
aan, maar het belooft weer een prachtige dag te worden. Onder het genot
van een kopje thee kijken we uit op wel honderd zwaluwen die hun dag ook
beginnen. Het is hier heerlijk stil. Wat een rust na Pokhara. We weten
nog niet wat we gaan doen vandaag, Dus we schrijven eerst (eindelijk!!!!)
de kaarten en we posten ze hier in Bandipur.
Er
is hier genoeg te beleven, maar die bergen gaan mij een beetje killen.
Mijn knieën dan. Dus een wandeling naar de grot 450 meter beneden ons
gaat te veel worden. We moet ook weer terug naar boven.
Net
een rondje gemaakt door het hotel. Elk hoekje is anders en zo geweldig
leuk ingericht. Wat veel zitjes hebben ze gecreëerd. We voelen ons er
echt thuis.
En
als je dan hier op het terras zit blijkt er ook genoeg te beleven. Ik
mag een kijkje nemen in de keuken om foto‘s te maken. Wat een
geweldige keuken. Ik schiet weer prachtige plaatjes. Van de keuken
uiteraard, maar ook van de mensen die er in werken. Als je dat vraagt
vinden ze dat gelijk goed. Ze lijken ook erg vereerd te zijn. Dat maakt
het extra leuk.
Margreet is bezig met het verslag van gisteren en opeens zit er een
pracht van een leguaan op het muurtje. De fototoestellen worden er weer
bij gepakt. Dan is het (tweede) kaartje van mijn toestel vol. Raar hè? Maar
ik kan het kaartje nog op tijd verwisselen om te zien hoe de leguaan
zijn vrouwtje heeft gevonden en haar eens stevig van achteren neemt. Lol.
Jammer dat we net te laat waren om hier een foto van te maken.
Actie……….. De leguaan is weer terug.
Na
de lunch maken we even een wandelingetje en daarna zitten we te
lezen op het terras van The Old Inn. De lucht begint te dreigen en we
horen gerommel van onweer. We hopen echt op veel regen, want de
besneeuwde bergtoppen hebben we niet meer gezien na onze “Tijgerberg”.
Op een andere berg ontstaat een brandje. Wat waarschijnlijk met opzet is aangestoken om de grond vruchtbaar te maken. Wij vinden het wel een
erg groot fikkie. Maar het blijkt onder controle te worden gehouden.
The
Old Inn is intussen goed gevuld met gasten en er wordt een groots
diner voorbereid. En lekker dat het is. We eten binnen vanwege de onweersdreiging. En je moet The Old Inn echt hebben
gezien om er een indruk van te krijgen hoe knus het daar is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten